به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد آزاده پارسافر کارشناس ارشد روانشایی بالینی، مدرس و مشاور / هوش مصنوعی یکی از دستاوردهای هیجان‌انگیز و پرمنفعت بشر است. از امور ساده‌ای چون رسیدگی به امور مالی شخصی تا بخش‌های پیچیده‌ای چون پروژه‌های درمانی و آموزشی می‌توان به‌وضوح ردپایی از هوش مصنوعی را پیدا کرد. تکنولوژی که به کمک بشر شتافته تا با درک محیط پیرامون خود تلاش کند تا با بیشترین احتمال موجود به اهداف خود برسد. در تعاریفی که از هوش ماشینی ارائه شده مواردی تآمل برانگیز چون ماشین‌های مقلد اعمال شناختی انسان(یادگیری، حل مسئله) نیز مشاهده می‌شود.
هوش مصنوعی به کمک شبکه‌های عصبی مصنوعی به درکی عمیق از تکنولوژی رسیده که زیربنای اصلی دانش خودروهای خودران است و توانایی تشخیص تیر چراغ‌برق از انسان را دارد. این‌طور که به نظر می‌رسد، سرعت گسترش این تکنولوژی از منظر توانمندی‌ها و ظرفیت‌هایی که می‌تواند داشته باشد، سرسام‌آور و غیرقابل‌پیش‌بینی است.
اینکه هوش مصنوعی به‌عنوان ابزاری مفید نقشی اساسی در دستیابی به نرم‌افزارهای کاربرپسند دارد کاملاً اثبات‌شده است اما خبر تأسیس شرکت‌هایی چون نورالینک که باهدف ادغام مغز انسان با نرم‌افزار و ارتقای عملکرد زیستی و فنی پایه‌گذاری شده‌اند، ممکن است باعث نگرانی فعالان حوزه علوم انسانی شود. قرار دادن تراشه‌های الکترونیکی در مغز انسان حتی باهدف ارتقای عملکرد زیستی تغییری خوشایند نخواهد بود. درست است که دامنه خدمات‌رسانی هوش مصنوعی، بشر امروزی را نمک‌گیر خودکرده است اما ترس از تسلط ماشین بر انسان، ترسی انکار نشدنی است.
اگر نقطه تشابه هوش انسان و هوش ماشینی را که مهارت‌های تسهیل گرانه چون حل مسئله، ارزیابی، تصمیم‌گیری و.. را کنار بگذاریم شاید بعد روان‌شناختی انسان که او را صاحب‌تجربه‌هایی از جنس احساسات و هیجانات می‌سازد، نقطه تمایز آشکار انسان و ماشین باشد.
تا زمانی که من به‌عنوان یک انسان بتوانم رابطه‌ای عمیق و دوستانه با جسم و ساحت روانم برقرار کنم می‌توانم امیدوار باشم که از گزند تسلط ماشین در امان خواهم بود. باکمی تحقیق متوجه می‌شویم که تجربه کردن احساسات و هیجانات امری ماشینی نیست، علاوه بر ساختارهایی که در مغزمان برای راه‌اندازی آن‌ها تعبیه‌شده نیاز به جسمی دقیقاً از جنس ماهیچه و خون دارد برای ظهور و تجربه کردن آن‌ها. هنوز نمی‌توانیم ماشینی را بیابیم که «درد» را تجربه کرده و به آن واکنش نشان دهد. درد تجربه پیچیده‌ای است که تنها در تسلط هوش نیست، توانمندی‌ها و ظرفیت‌هایی از جنس جسمی، عصبی و احساسی را شامل می‌شود تا طیفی از واکنش‌های رفتاری.
پس هرچقدر بتوانم پیوندی عمیق و صادقانه با بعد جسمانی و روان‌شناختی‌ام برقرار کنم می‌توانم ماشین زدگی‌ام را به تأخیر بیندازم. هرچقدر بتوانم مهارت تجربه گری را در خودم به‌عنوان انسان پرورش دهم می‌توانم همچنان از تکنولوژی به‌عنوان یک ابزار استفاده نمایم. هرچقدر هوشیار باشم بیشتر به بعد انسانی‌ام نزدیک‌ترم.
نظر شما